موج جنون می زند، اشک پریشان کیست

ناله به دل می خلد بسمل مژگان کیست

پای روان وداع ، راه به کوی که برد

دست به دل بسته ام ، محرم دامان کیست

یاد خرام توام ، می برد از خویشتن

قامت برجسته ات ، مصرع دیوان کیست

دیده گر از جلوه ات میکدهٔ نار نیست

اشک چکیدن خرام لغزش مستان کیست

سرمه ز خاکم برد چشم غزالان ناز

بخت سیه بر سرم سایهٔ مژگان کیست

لخت دلی در نظر این همه چاک جگر

حیرتم آیینه گر شانه گریبان کیست

قطرهٔ ما چون حباب ، سینهٔ دریا شکافت

همت پرواز ما خندهٔ توفان کیست

گرنه تپشهای دل فال جنون می زند

شعله نقاب اینقدر نالهٔ عریان کیست

رشتهٔ امواج را، عقده نگردد حباب

آبله در راه شوق مانع جولان کیست

غیر محبت دگر دین چه و آیین کدام

امت پروانه باش سوختن ایمان کیست

بیدل ازین مایده دست هوس شسته ایم

پهلوی دل خورده را آرزوی نان کیست